کلیم عشقه بو یر جلوه گاه سینادی
زجاج دل اودی آئینه ی تجلّادی
فروغ صورته مجذوب اولماز اهل ولا
که نقش صفحه ی خاطر جمال معنادی
نه تک زباندی که هر بیر نفسده یار دیر
که یار وصفینه ذرّات جسم گویادی
ایدوبدی محو نظردن تمام دنیانی
او منظری که اورک چشمینه هویدادی
تمام عالم اولا گوز، محالیدور گورسون
او جلوه نی که منه منظر تماشادی
شهادتیله منه کام دل اولار حاصل
بو یاره لر دله راه وفادی یارادی
سنیله هم نفسم هر نفسده، گرچه دیر
گورن حسین بو دشت بلاده تنهادی
ندور جهان که دیم سندن اوتری ترک ایتدوم
نثار جان و سر اول مقام سودادی
غبار گرچه اولوبدور عذار شائبه سی
نه غم که شوق لقادن اورک مصفّادی
بو خاکدانه نه رغبت که دل اولوب مشتاق
او بزمه که رخ دلدار محفل آرادی
اورک شکفته دی چون لاله داغ اکبردن
فضای روضه ی جان گلشن مصفّادی
گرکدی پر آچا اوخدان هما کیمی عاشق
که اوج قاف تجرّد بلند و والادی
اورکده یوخدی خیالوندن اوزگه، آگهسن
که عشق شائبه ی غیریدن مبرّادی
زجاج جسم سنا آز قالور وصاله یتم
اودور اورک بیله بی تاب و ناشکیبادی
حسیندن دی ولیکن خلوصیله ''عابد''
خلوص اولماسا سعی و تلاش بی جادی
