یک روز که پیغمبر از گر می تابستان
همراه علی میرفت درسایه نخلستان
دیدند که زنبوری از لانه خود زد پر
آهسته فرود آمد بر دامن پیغمبر
بوسید عبایش را دور قدمش پرزد
بر خاک کف پایش صد بوسه دیگر زد
پیغمبر از او پرسید آهسته بگو جانم
طعم عسلت از چیست هر چند که میدانم
زنبور جوابش داد چون نام تو میگویم
گل میکند از نامت صد غنچه به کندویم
تا یاد تورا هرشب چون گل به بغل دارم
هر صبح که بر خیزم در سینه عسل دارم
از قند و شکر بهتر خوشتر زنبات است این
طعم عسل از من نیست طعم صلوات است این
فارسی
منم دلبند خاتم ای مدینه ای مدینه
منم مظلوم عالم ای مدینه ای مدینه
چه کردی بامن وبامادر مظلومه من
ازاین کارتوماتم ای مدینه ای مدینه
پریشان منم نواخوان منم دراین شهرمدینه
زدرد و الم پربشان منم دراین شهرمدینه
مرا زهرجفا دادی توبادست خیانت
که میسوزد دل خاتم از این جورو جنایت
مبان کوچه ها برمادرم.کردی اهانت
که شد مأنوی ماتم ای مدینه ای مدینه
پریشان منم ..
نمیدانم چرا آتش زدی برباب طاعت
چرا ازنیت اهریمنان کردی حمایت
برون از آستین شددست تزویروشرارت
که شدغم رافراهم.ای مدینه ای مدینه
پریشان منم...
چرا گشتی چنین بازیچه دست شقاوت
چرا رفتی ره جورو جفا تابی نهایت
که شدازدست دشمن درجهان شاه ولایت
اسیرمحنت و غم ای مدینه ای مدینه
پربشان منم...
به سنگ غم دل آیبنه حق را شکستی
به تزویر و ریا برماتم زهرا نشستی
جفاکردی و زنجیر محبت را گسستی
ستم کردی دمام ای مدینه ای مدینه
پربشان منم..
ترکی
اگرچه سنده بیرمدت اسیر محنت اولدوم
اجل گلدی الوندن ای مدینه راحت اولدوم
قوتاردیم درد الیندن رهسپار جنت اولدوم
دیانت اولدی محکم آی مدینه آی مدینه
پریشان منم...
عناد اوسته دایاندون گرچه ظاهرکامه چاتدون
پریشانلارپریشانین ملال اوسته قوجاتدون
نوای جانستان زینبی عرشه اوجاتدون
نوایه گلدی خاتم آی مدینه آی مدینه
پریشان منم...
کریم اهل بیت مصطفانی درده سالدون
جفاایتدون عزیزمرتضانی درده سالدون
خیانت باشلادون تا مجتبانی درده سالدون
جفاقیلدون دمادم آی مدینه آی مدینه
پرشان منم ...
